Εϊ σεβντα μ΄ εμολύες,
καρδία μ' εκολύες,
αέτς εγάπανες με,
εφέκες με και εφύες.
Εϊκειτε ψεύτε κόσμε,
θάνατος να μήν έτον,
άνθρωπος μ' εγέρανε,
πάντα νέος να έτον.
Εϊ καμένον καρδίαν,
να στερούσε καμίαν,
ασά πολλά τα ντέρτια,
τραγωδώ μίαν μίαν.
Εϊκειτε ψεύτε κόσμε.....
Εϊ μαύρεσα, μαύρεσα,
τα ντέρτια μ' άμον τεσάν,
αείκον σεβντάλουκ'
νε είδα, νε απάντεσα.
Εϊκειτε ψεύτε κόσμε.....
Έκαψες την καρδία μ',
λες για ποίον, για ποίον,
εθάρεσες θα πέρεις
απ΄εμένα καλλίον.
Εϊκειτε ψεύτε κόσμε.....
<--ακούστε το καμμάτι εδώ-->
No Response to "καμένον καρδίαν"
Δημοσίευση σχολίου