stixoilx

Και ντ’ έπαθες χαμέμηλον
Και στέκεις μαρεμένον

Γιαμ η ρίζα σ’ εδίψασεν
Γιαμ ο καρπό σ’ ελάεν

Γιαμ ασά χαμελόκλαδα σ’
Κανέναν εζαλίεν

Νια η ρίζα μ’ εδίψασεν
Νια ο καρπό μ’ ελάεν

Νια ασά χαμελόκαδα μ’
Κανέναν εζαλίεν

Έναν κορίτσ’ κι έναν παιδίν
Ση ρίζα μ’ εφιλέθαν

Εποίκαν όρκον κι όμοισμα
Να μη εφτάν’ χωρισίαν

Ατώρα εχωρίγανε
Γιαμ έχω ασό κρίμαν

Τσίπουλ τσίπουλ το νερόν
παρακάλω τον Θεόν
κι ας ση γης την καμονήν
πέρω εγω υπομονήν

Τσίπουλ τσίπουλ το νερόν
τρεχ' σ' ορμήν κυλίεται
τ' έμορφον τ' εμόν τ' αρνίν
ση καρδιάμ ευρίεται

Τσίπουλ τσίπουλ το νερόν
σο πεγάδ' αυκά και κα'
το σαρίν τ' εμόν τ' αρνίν
πέρα το και κοίμαι κα'.

Πέντε οσπίτεα έχτισα
Κι ας’ ολεα ξεσπιτούμαι
Πρόσφυγας είμαι ασο κουνίμ’
Θεέμ’ θα παλαλλούμε.


Έπωδος:

Πατρίδαμ’ αραεύω σε
Άμον καταραμένος
Σα ξένα είμαι Έλληνας
Και σην Ελλάδαν ξένος.


Οσπίτεα εφέκα ανάμεσα
Σ’ ορμίν και ποταμάκριν
Πεγάδεα μαρμαρόχτιστα
Νερόν άμον το δάκρυν.

Έπωδος


Ατώρα αδακές διψώ
Νερόν να πίνω κ’ έχω
Εντρέπουμαι να ψαλαφώ
Τα χειλόπαμ’ να βρέχω.

Έπωδος