Το τσαμπασίν

Εκάεν και το τσάμπασιν
Κι επέμναν τα τουβάρια, γιαρ γιαρ αμάν (δις)
Και ν’ερρούξαν σό γουρτάρεμαν
Τ’Ορτούς τα παλληκάρια οφ οφ αμάν

Κλαίν τα πουλόπα τη Θεού
Κλαίν τα πεγαδομάτια, γιαρ γιαρ αμάν (δις)
Κλαίει το τσιαμπλούκ, το καρακιόλ
Κλαιν τ’ έμορφα τ’ ελάτια, οφ οφ αμάν.

Εκάεν και το τσάμπασιν

σπίτε κι θ’απομένε, γιαρ γιαρ αμάν (δις)
Τρανοί, μικροί, φτωχοί, ζεγκοίν
Ολ’ κάθουνταν και κλαίγνε, οφ οφ αμάν.

Αρ εκάεν κι εμανίεν όλεν το παρχάρ