ένα μουσικό blog που απευθύνεται κυρίως στον ποντιακό πληθυσμό αλλά και σε όποιον αγαπάει την ποντιακή μουσικη παραδοση. ένα blog με στιχους από ποντιακά τραγούδια

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα τικ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα τικ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Έλα σα κρύα τα νερά

Ελα πουλοπο μ' με τεμεν
απεσ σα μανουσακια,
Ελα σα κρυα τα νερα
και σα πεγαδοματεα.

Αρ' ελα με τεμενα
κανειτε ντ' ενεμενα
εσεναν ενεμενα
αρ' ελα με τεμεν

Τ' αστρα κι ο φεγγον ελαψαν
ελαν ασ' ανταμουμεσ,
Ους το πρωιν εγω κι εσυ
ενταμαν να κοιμουμεσ'

Αρ' ελα με ....

Ελα σα κρυα τα νερα
πουλι μ' τα παγωμενα,
με τα δυο τα χεροπας
κλιστ' κα, ποτσον και εμένα.

Αρ' ελα με ...

Ελα τρυγωνα μ' με τεμεν
εσυ εισαι τεμονι,
Τον κοσμον ολιον αγοραζ'
το μπόϊς μαναχονι.

Αρ' ελα με...

Χερομυλα ειν' τ' οματεα σ'

Σιν χαμελετε σ' ερθα εγω
ν' αλεθω τα κοκκια μ'
ας διγωσε για αλεστικα
κορτσοπον την καρδια μ'.

Χερομυλα ειν' τ' οματεας
σιν χαμελετ' ντ' ελεγνε,
οντες τερουνε με αρνι μ'
το καρδοπο μ' αλεθνε.

Ας απομενω με τεσεν
και την βραδυν κοιμουμες
φιλωσε και φιλισμε αν,
και ενταμαν ν' αλευρουμες,

Χερομυλα ειν' ....

Αλλο κι κλωσκουμε σο σπιτ'
αδακα θα απομενω,
και τ' αλογο μ' ας παει ψοφα
σην αραπαν δεμενο.

Χερομυλα ειν' ....

Τικιλ Τικιλ τα γολγόνια

Τικιλ τικιλ τα γολγονια
κρουει τ' αλογοπο μου,
περ' την στραταν ντο ξερ' μονον
ντο παει για τ' αρνοπο μου.

Κρυφκουμε κ' ελεπνε με
τ' ονεμα μ' αηδόν ειναι
η λαλία μ' εν γλυκη
η καρδεα μ' καρβον ειναι.

Ελα πουλι μ' λεγω σεν
ριζα μ' ποδεδίζο σε
θ' εχω σεν απες σα τσιτσεκεα
θα χαρεντερίζω σεν.

Εμορφα ειν' τα κορτσοπα
ντ' εσ τ' εμον η πεθερα
αμον ανοιξης τσιτσεκεα
ντο καθουν σα κλαδοπα.


αφοι Ιωαννίδη

Σεβντας Λόγια

Θα εφταγω σιδερεν καρδεα
γεραδες να μην φερει,
σα ντερτεα σα παραπονα μ'
ολεα να υπομένει.

Τα τραγωδιας στειλω σε
γοματα σεβντας λογια
κι απες σα τραγωδιας ημ
ειναι τα ντερτεα μ' ολεα.

Ασιν σεβνταν ερρωστεσα
νυχταν ημεραν κλαιγω
το ντερτ ντο εχω σην καρδεα μ'
καναν κ' εχω να λεγω.

Την νυχταν οντες τραγωδω
εβγα σο παραθυρισ'
ορεασον παιρνεσε χαμπαρ'
η μανας και ο κυρης.


αφοι Ιωαννίδη

Αρνοπομ' ματοσινιχον

αρνοπομ' ματοσινιχον
καρφιτσοσον απανις
πολλα εμορφος ειναισαι
με τ' ασπρο το φιστανις.

ελα επαρα τα δεκροπαμ'
γομωσο το λαϊμις
σον νους να ερχουμαι αρνιμ'
οντες διψας και πινεις.

σ' οματεας σον παραδεισον
σην ψυσ' αγγελ χορευνε
πουλοπομ' τ' οματοπα μου
εσεν' αραευνε.

ελα πουλιμ' και ας εργυσες
μονον ντ' ερθες κανοιτε
γαι τεσεν η υπομονημ'
καμιαν κι τελειται.

Οντες εμνε εγω πεκιαρτς

οντες εμνε εγω πεκιαρτσ
σα κοριτσεα εμνε εγω πελας
επινα πολλα ρακιν
και χαιρουμνε την ζωην.
μονο τρανα μουχαμπετεα
εξερνα και κ' ειχα ντερτεα
και σον χορον τι τρυγονας
κρατνα το χερ τη Παρσονας

σα κορτσοπα σα νυφαδες
ενοιγα τρανα σεβνταδες
και σ' ορμανεα τα τρανα
παντα εποινα παλλαλα.
τωρα εδεβανε τα χρονεα
και σην καρδεαμ' εχω πονεα
πανε και τα μουχαμπετεα
πεμναν βασανα και ντερτεα.

ξαν θυμουμαι τα παλεα
σην καρδεαν κρουει μαχαιρεα
παλικαρ επεμνα τρανον
τωρα επεμνα το μισον.
το ποδαρεα κι κρατουνε
γερασαν και κι πορουνε
να χορευω την τρυγωναν
αλλο μετ' εσεν Παρσονα.

Το κοριτσ επερ' ατο

το κοριτσ ντ'εγαπαν
ασ' αφκα την μαχαλαν
ατωρα επερ' ατο
η μαναμ' να εν καλα.

κοκορακια εχαλασεν
ο κυριμ' για την χαραν
τοι φιλτς ιμ εκαλεσεν
κι ελογαρτσεν την παραν.

η κεμεντζε επαιζεν
ο κοσμον εχορευε
μανα η νυφε τεσον
σην εγγαλεαμ κονευεν.

Παναϊα Σουμελα σεν
ινανεψα πολλα
το θαμας εποικεσα
γομωσες την ψυμ' χαραν.

Τιμα την μανα και τον κυρ

τιμα την μανα και τον κυρ
και χαρον μη φογασε
οντες περτσ την ευχην ατουν
ησυχος θα κοιμασε.

ζωην αση ζωην ατουν
ατοι εσεν εδωκαν
σην ψυν και σο κορμιν ατουν
χιλια μαχαιρια εντοκαν.

κι οντες θα ερτε καποτε
τη παστονι η ωρα
εσυ ντο πρεπ και ηυε να εφτας
μ' εφταει ατο η χωρα.

θυμεθ' ντο εισαι ανθρωπος
και απ΄ατους πλασμενος
αν κι εφτας το χρεωσης
ανθρωπος πας χαμενος.

Χαράντα σο χωρίον

παιζ' ο ζουρνας
κρουει το νταουλ
την νυφεν πανε παιρνε
την νυφεν την καλοβουλον
κα ιση γαμπρου θα φερνε.

τι, τι, τι, τι, τι,
τι,τι, τι, τι, τι,....

δυημερα τριημερα
χαραντα σο χωριον
θ' ανοινε νεον σπιτικον
θ' εφτανε αλλον βιον.

τι, τι,....

κλαινε και αποχωριγουνταν
η νυφε με τ' αδερφεατς
αλλα αδερφεα θα εφταει
ολα τα αντραδερφεα.

τι, τι, ....

αμον αήτος εν ο γαμπρον
η νυφε περιστερα
η νυφε χαμογελασεν
και εφωταξεν η μεραν.

τι, τι.....

Θα σπίγκω

θα σπιγκω, σπιγκω
και κοφτω τρυγοναμ'
την ανασας
να δειγω φιλεμαν
ζωης απες σα ψυας τ' ασπρας.

θεριον εν το σεβνταλουκ
εποικες ατο ψιλλον
τρυγοναμ' ασο τερεμα
εψοφεσεν ο σκυλον.

θα σπιγκω, σπιγκω εθαρω
πουλιμ' εσεν θα γλινω
δυο χρονεα κι εφεκες με
το σπαρελις να λεινω.

θεριον εν ........

θα σπιγκω, σπιγκω κα ικοφτω
τη καρδεασις τον χτυπον
κανεις σον κοσμον κι εποικεν
αμον εμεν αεικον.

θεριον εν ....

θα σπιγκω, σπιγκω εθαρω
την καρδεας θα τσουμπιζω
το στιπον και πικρονεμας
πουλιμ' θα κατενιζω.

θεριον εν ....

Τανταλα

μετά το τέλος καθε στιχου ακολουθει το '' τανταλα τουντουλου''
εντοκεν το χαλαζ, τανταλα τουντουλου
κερασεα πουθεν κι εφεκεν, τανταλα τουντουλου

φαβατα και κοκκια,
σην γην βαθεαν φεκεν,

εντοκεν το χαλαζ,
και εγεντον χαλαρδια,

κι η μαμσα η λαζαραβα,
εσειρνε τα μαλλια,

εντοκεν το χαλαζ,
και εχαθαν τα κερασεα,

να λει εσεν Νικολα,
να λει τεσον την ρασεα,

τα ντερτιας κι κανεθαν,
παγνε και τα κερασεα,

Κορη με τα τερεματας

κορημ με τα τερεματας
εσυ χαλανς χωριον
και για τεσεν κρουν
και περν αγουρ
σο καφενειον.

χασον πουλοπομ'
χασον
ολιγα καλλιεα χασον
ψαλτης αφειν την ψαλτικην
ποπας εβγαλ το ρασον.

οι γερονταδες το παστουν
ασα χερεατουν χανε
κ' οι παντρεμεν
ψωριγουνταν
κι αλλο σο σπιτ κι πανε.

χασον πουλοπομ'
χασον.....

Πως εινεται ο ανθρωπον

πως εινεται ο ανθρωπον
τα χρονεα αμα δαβενε
πεντε μαλια σο κυφαλ
ασπρα θα απομενε.

χερια ποδαρεα αλλο κι ακουν
παει κι ερτε η καρδια
αλλα πα ερωτουν ατον
και αλλα ακουν τ' οτιατ.

Εναν πουλιν επτανε

αγαπα κορ αγαπα με
οπως ντ' εποινες πρωτα
εσυ την χωραν μη τερεις
την καρδιας ερωτα.

αναθεμα, αναθεμα
αεικον γειτονιαν
εποικαν ατο καλατσιν
ντ' εφιλεσα σε μιαν.

εναν πουλιν επετανεν
ψηλα σον ουρανον
ατο εκλεγε κι ελεγε
επεμνα μαναχόνι.

τεμον η καρδεα καρδεα εν
τεσον πουλιμ' ελαε,
σι δυονους αναμεσα
καποιος εταραε.

Ινας μανα καθισμεντσα

ινας μανα καθισμεντσα
σ' εναν χαμελον σκαμνιν
τρωΐατεν αροθυμιαν
π' εχ σην ξενιτεια παιδι.

ελιγοστεψεν το φωσ ιμ'
και κι θα χωριζω σεν
ελα πριν να αποθανω
ας καλοσωριζω σεν.

ο πατερας

ο πατερας εν σον κοσμον
φιλος εν και αδερφος
σ' ατον καθκα πεΐ τον πονος
πεΐ το μυστικος.

τι πατερα την αξια
που κι ελεψ' ατο
αμα φευ' σον αλλον
κοσμον θ' αραευσ 'ατο.

κι αν καμιαν θα κλενειζ' σε
εν πουλιμ' για το καλος
να εβγαιντσ σην κοινωνιαν
ανθρωπος καλος.

τι πατερα την αξια...

τι πατερα την καρδιαν
μη ματωντς ατο
ελα αραεψω το ψοπος
πως θα σωντσ' ατον.

τι πατερα την αξιαν...

εσκαλωσεν ο πατεραν
σην ζωην γεφυρ,
εμπα σην υποταγην ατ'
να ελεπς χαΐρ.

τι πατερα την αξιαν...

Σαντας παλικαρι

ταμενος για τον πολεμον
εσυ εσνε ασην γενναν
εσυ εσνε ασην γεννα,
τα ζιπκα σις σ' εναν ρασιν
εβρεθαν ματωμενα,
εβρεθαν ματωμενα.

ενθυμια κρεμαγουνταν
εΐ Σαντας παλικαρι,
τα πεταλα και το σπαθις
σου Ποντου το νοτυβαρι.

σο ξεφωτον καθαν βραδυν
εσυ πως εκοιμούσνε
εσυ πως εκοιμουσνε,
αμον τ' αγρεο λεονταρ'
τιδεν πως κι φοβουσνε,
τιδεν πως κι φοβουσνε.

ενθυμια κρεμαγουνταν...

ζουνε ακομα σο ρασι
το αιμας τα λαλιας
το αιμας τα λαλιας,
και τ' αλογους τα πεταλα
και η παλικαριας
και η παλικαριας.

ενθυμια κρεμαγουνταν......

Πατριδαμ' εν η Σάντα

παππον προς παππον
η Σαντα τεμον εν η πατριδαν
αμον την Σανταν εμορφον
οθεν επηγα κ' ειδα.

τσορταν ματζιρα εφαγα
ανθογαλα πα πινω
ατα παντα κρουνε σον νουμ'
την Σαντα πως ν' αφηνω.

εσεν ριζαμ' εφαΐζα
αγραΐκα λεφτοκαρεα
κι ολοερας εχορευαν
Σαντετκα παλικαρεα.

τσορταν ματζιρα....

η καλομαναμ' ελεγε
εγω οντες μεγαλεινω
τη ξενιτιας το νερον
καμιαν να μην πινω.

τσορταν ματζιρα....

νασαν πουλοπομ' π' απομεν
σον τοπον π' εγεννεθε
να λει που φευ ασην Σανταν
κι οπις αλλο ξαΐ κ' ερτε.

τσορταν ματζιρα....

εγω πα ριζαμ' ας εξερτσ
ντο πολλα αγαπωσε
κρουει το νταουλ παιζ κεμεντζε
εγω πα τραγωδω σε.

τσορταν ματζιρα...

νυφεμ' και περιστέραμ'

πουλοπομ' φορ' κι αλαξον
νυφε και περιστεραμ'
ερθανε για να περνε σεν
αντληδες παλικαρεα.

η Πουλια κι ο Αυγερινον
ερχουνταν κι ανταμουνταν
σην Παναγια Σουμελαν θα πανε στεφανουνταν,
σο Βερμιον σην Παναγιαθα πανε στεφανουνταν.

απ' εμπροστα εν ο γαμπρον
ολοερατ' συμπεδεα
κι απ' οπις ολεν το ψυχ
και τη χαρας πουλια

η Πουλια κι ο Αυγερινον....

η λυρα παιζ' κρουει το νταουλ
χαραντα σο χωριον
αντειδονουνε τα ρασια
σημαινε τα καμπανας.

η Πουλια κι ο Αυγερινον...

ερθεν κι ο Αυγερινον
ερθε να περ την Πουλιαν
κλαινε π' αποχωριουνταν
χαιρουνταν π' ανταμουνταν.

η Πουλια κι ο Αυγερινον....

τα μαλλιαμ ντ' εσπριναν

τα μαλλιαμ' ντ' εσπριναν
ατο ντερτ πα κι εφταγω

με τα μαυρα ερθα εγω
και με τ' ασπρα θα παγω

τα ογδοντα αν δαβεν
να λει π' εβρεν το κακο

κι επορει να πορπατει
αν κι κρατει το μπαστον

που γερα ασ αποθαν
να μην τυρρανιεται

οσον ντο γεραν και παει
το κορμιν ατ λειεται.

lx place













home | about me |contact| σχετικά | η λυρα του πόντου | χοροί | ποντιακή διάλεκτος | γενοκτονία | ανακοινώσεις

------------------------------------------------------------------

last update: 30/07/2010