Τη γην να γυρωκλωσκεσε,
θ' ελεπς λιμους και πειναν,
μωρα ντο κεινταν άρρωστα,
κι ας εχνε αλλ' το κριμαν.
Ειρήνη ασπρον περιστερ,
οι λαοι τ' αγαπουνε,
ειρηνη οταν βασιλευ,
οι ανθρωπ κι πονουνε.
Οι πόλεμοι κι σταματουν,
κρατουνε με τα χρονεα,
κι οπις αφηνε ορφανά,
με δακρεα και με πονεα.
Ειρήνη.....
Θεέμ' πεισω τα όπλα τουν,
περιστερι φωλεας,
και ας κρατουν σα χερεα τουν,
εναν κλαδιν ελεας.
Ειρήνη..
από τον αείμνηστο Θ. Παυλίδη
