stixoilx

ελα κορ' ας περωσε
κι ατι λεει κι θελω σε
ακομα ειμα ιμικρον
εχομε πολλα καιρον.

καρδοκαυτρα, καρδοκαυτρα
νεο παλικαρ εχαθα,
τ' ονεμας για ρεζιλεμα
σ' εναν ντουβαρ θα γραφτα.

τα χρονεα εδεβανε
σα σαραντα εσεβαμε
κι ατο κι εχ' ομουτ ν' αντριζ
και το ματοπα τσαμπλιζ'.

καρδοκαυτρα.....

τ' εμον εξεγκαν τ' ονεμαν
ο σεβνταλης ο Σταυρον
κι εγω χεροπον κοριτσι
κ' επιασα ο μαυρον.

καλλιον τ' οματις να βγαιν
και χαθεασλουχ να περνε
παρα να εβγαιν' τ' ονεμας
και για τεσεν να λενε.

οθεν ελεπω κορτσοπα
σουμα τουν παντα απω
μ' ατα χαρεντεριγουμαι
αμα τιδεν κι φταγω.

ποιος επορει τον κοσμον
ολε να αλαζ' ατο
και αουτ' την κοινωνιαν
ατος να ισαζ' ατο.

Ινας ερθεν Φωτισμενος
ολεν τον κοσμον
για να σων'
και εβρεθεν ο Καημενον,
Ατος απαν σον Σταυρον.

Ινας ερθεν για τον κοσμον
για να σων ολεν την γην
και εβρεθεν σταυρομενος
Ατος απαν σο ρασιν.

Ινας ερθεν Φωτισμένος....

οι ανθρωπ' να μην πονουνε
και να ζουν καλα
γαλα και ψωμι να εχνε
ολα τα μωρα
αλλο να μην πολεμουνε
και ματουντανε
και αθωα παλικαρεα αλλο μη σκοτουντανε.

Ινας ερθεν Φωτισμενος.....

ο πατερας εν σον κοσμον
φιλος εν και αδερφος
σ' ατον καθκα πεΐ τον πονος
πεΐ το μυστικος.

τι πατερα την αξια
που κι ελεψ' ατο
αμα φευ' σον αλλον
κοσμον θ' αραευσ 'ατο.

κι αν καμιαν θα κλενειζ' σε
εν πουλιμ' για το καλος
να εβγαιντσ σην κοινωνιαν
ανθρωπος καλος.

τι πατερα την αξια...

τι πατερα την καρδιαν
μη ματωντς ατο
ελα αραεψω το ψοπος
πως θα σωντσ' ατον.

τι πατερα την αξιαν...

εσκαλωσεν ο πατεραν
σην ζωην γεφυρ,
εμπα σην υποταγην ατ'
να ελεπς χαΐρ.

τι πατερα την αξιαν...

ταμενος για τον πολεμον
εσυ εσνε ασην γενναν
εσυ εσνε ασην γεννα,
τα ζιπκα σις σ' εναν ρασιν
εβρεθαν ματωμενα,
εβρεθαν ματωμενα.

ενθυμια κρεμαγουνταν
εΐ Σαντας παλικαρι,
τα πεταλα και το σπαθις
σου Ποντου το νοτυβαρι.

σο ξεφωτον καθαν βραδυν
εσυ πως εκοιμούσνε
εσυ πως εκοιμουσνε,
αμον τ' αγρεο λεονταρ'
τιδεν πως κι φοβουσνε,
τιδεν πως κι φοβουσνε.

ενθυμια κρεμαγουνταν...

ζουνε ακομα σο ρασι
το αιμας τα λαλιας
το αιμας τα λαλιας,
και τ' αλογους τα πεταλα
και η παλικαριας
και η παλικαριας.

ενθυμια κρεμαγουνταν......

η εγαπη εν πουλιν
οπου θελ πετα και ζει
και συνορ' πα κι τερει
τρεχ' και λασκεται σην γην

η εγαπ' πατριδαν κι εσ'
εν εναν ποταμ' που τρεχ'
ουτε χρωματα τερει
κι ολα τα καημους φορει.

μαυρον, ασπρον κι χωριζ'
ολα τα καρδια σκιζ'
και τον πολεμον σκαλων
βασιλεα παλαλον.

η εγαπ' πατριδα...

κι σαεβ μανα και κυρ
στρατα κι εχ ουτε γεφυρ
πλουσιον και εφτωχον
γνωστικον και παλαλον.

η εγαπ' πατριδα....

παππον προς παππον
η Σαντα τεμον εν η πατριδαν
αμον την Σανταν εμορφον
οθεν επηγα κ' ειδα.

τσορταν ματζιρα εφαγα
ανθογαλα πα πινω
ατα παντα κρουνε σον νουμ'
την Σαντα πως ν' αφηνω.

εσεν ριζαμ' εφαΐζα
αγραΐκα λεφτοκαρεα
κι ολοερας εχορευαν
Σαντετκα παλικαρεα.

τσορταν ματζιρα....

η καλομαναμ' ελεγε
εγω οντες μεγαλεινω
τη ξενιτιας το νερον
καμιαν να μην πινω.

τσορταν ματζιρα....

νασαν πουλοπομ' π' απομεν
σον τοπον π' εγεννεθε
να λει που φευ ασην Σανταν
κι οπις αλλο ξαΐ κ' ερτε.

τσορταν ματζιρα....

εγω πα ριζαμ' ας εξερτσ
ντο πολλα αγαπωσε
κρουει το νταουλ παιζ κεμεντζε
εγω πα τραγωδω σε.

τσορταν ματζιρα...

τρανταφυλλον εκατοφυλλον
με χιλια ευωδειας
τον νυσταγμενον κοιμσο με
απαν και σην καρδιας.

μελεσσιδ' μελεσσιδοπον
και τα χειλιας τσιτσεκοπον
πετω ερχουμαι γονευω
την εγαπημ' αραευω.

τρανταφυλλον ντο ενοιξες
και εγω μελεσσιδοπον
απες σα ροδοπεταλας
ας ειχα κ' εγω τοπον.

μελεσσιδ' μελεσσιδοπον....

τρανταφυλλον εκατοφυλλον
κοκκινον κι αμον αιμαν
ολ' αγαπουνε επτα κι οχτω
κι εγω μαναχον εναν.

μελεσσιδ' μελεσσιδοπον.....

ο γονεον παλικαρ
μερ νυχτα σο ποδαρ
και σ' εναν χαταλ και κα
ο πατερας εμπροστα.

νυχτα ημερα σο ποδαρ,
τι σπιτι εν το στουλαρ,
απες σα κασεα πορπατει
κι αν ματουτε κι πονει.

νε βρεχια και μπορανεα
συνεχεια απες σ' ορμανεα
τα παιδιατ' θα τρανειν
και φαρμακ ο κυρ ας πειν'.

νυχτα ημερα....

ναι πουλοπομ' ναι γιαβροπομ'
και τι καρδεασιμ' κλαδοπον
ο γονεον παντα λεει
και το ψοπον ατ' ας κλαιει.

νυχτα ημερα....

εναν εμορφον
κοριτσ καστανον
εφαε και την καρδιαν
και την ψυν τεμον.

μιαν κι αλλο μιαν
θελ' ατεν κι θελ'
ασα χειλια τς τσιτσανιζω
πουλιμ' και το μελ.

ερθε ο σειμογκον
και ο ηλον κι χουλεν
ηλος εν τεμον τ' αρνοπον
και εμεν ζεστεν.

μιαν κι αλλο ....

οταν εχω εγω
το γιαβριν τεμον
παγω χαμε σην σκοτιαν
αλλο μη μερων.

μιαν κι αλλο .....

τ' οματοπας αν τερω
μαεμενον κ' επορω
για τεσεν εγω ζαντινω
παγω πινω και μεθυνω

σο καρδοπομ' αλλε κι εν
η εγαπιμ' εναν εν
θ' αγαπωσε οσον ζω
και τον λογομ' θα κραττω.
για τεσεν κρουει η καρδιαμ'
για τεσεν η τραγωδιαμ'
και τα ονειρα ντ' εφταγω
για τεσεν οθεν κι αν παγω.

τ' οματοπας αν τερουν
αλλοτε μαχαιρεα κρουν
κι αν θα χανωσε πουλοπομ'
εινουμε καλογεροπον

σο καρδοπομ' αλλεν κι εν....
για τεσεν.....

σο καρδοπομ' αλλε κι εν....
για τεσεν .....

κουκλαμ' τα χειλοπας αμον μελ
τα χειλοπατς αμον μελ
και το φιλεμαμ' κι θελ
κι ολο βασανιζ' εμεν

κουκλαμ' ελα εβγα σο μεΐταν
ελα εβγα σο μεΐταν
χορεψον σ' εμον το γιαν
κι ας ζελευνε οι τουσμαν

κουκλαμ' τη καρδιας το καμιν
τη καρδιας το καμιν
το νερον πα κι νεσβειν
λυγουμε αμον κεριν

κουκλαμ' αν κι εφταγω σε τεμον
αν κι εφταγω σε τεμον
παγω ρουζω σον κρεμον
και το κριμαν εν τεσον

Ο Σταύρος Σαββίδης γεννήθηκε στη Βέροια από μουσική οικογένεια. Οι γονείς του, πρόσφυγες, του μεταφέρουν από μικρή ακόμη ηλικία τον καημό και το μεράκι μέσα από τα τραγούδια της καταγωγής τους. Από 17 ετών αρχίζει να τραγουδάει φιλικά σε παρέες και αργότερα -επαγγελματικά πλέον- σε διάφορα μαγαζιά της επαρχίας, τις περισσότερες φορές μαζί με τον πατέρα του, τον γνωστό λυράρη ΜΑΝΤΗ. Σ' αυτά τα χρόνια κάνει και τα πρώτα του βήματα στο εξωτερικό. Το 1992 ανοίγει ο δρόμος για την δισκογραφία με τον δίσκο "ΤΑ ΣΑΝΤΕΤΚΑ". Ένας συμμετοχικός δίσκος του Σταύρου Σαββίδη με τον πατέρα του Μάντη και τον Στάθη Νικολαϊδη. Στη συνέχεια τους δίσκους "ΑΣΤΡΟΝ ΕΙΣΑΙ ΚΑΙ ΦΩΤΑΪΣ", "ΣΑΝΤΑΪΤΚΑ Νο2", "ΖΩΝΤΑΝΗ ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΗ ΜΕ ΤΟ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΣΑΒΒΙΔΗ" (με τον Θοδωρή Βεροιώτη, Γ.Γεωργιάδη), "ΜΙΑ ΒΡΑΔΙΑ ΣΤΟΝ ΑΚΡΙΤΑ" (με τον Γ.Σιαπανίδη), "ΑΚΡΙΤΑΣ ΠΑΛΛΑΣ 2000" (με τον Γιάννη Σανίδη και Θοδωρή Βεροιώτη), "ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΚΡΙΤΑ ΜΕ ΑΓΑΠΗ", "Η ΑΓΑΠ' ΠΑΤΡΙΔΑΝ ΚΙ ΕΣ'", "ΣΤΑΥΡΟΣ ΣΑΒΒΙΔΗΣ LIVE" και "2007 ΠΟΝΤΙΑΚΑ ΓΛΕΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΑΚΡΙΤΑ" και "ΜΕΛΕΣΣΙΔ' ... ΜΕΛΕΣΣΙΔΟΠΟΝ". Από τότε η πορεία του Σταύρου στον καλλιτεχνικό χώρο καταξιώνεται και η καλλιτεχνική του ταυτότητα καθιερώνεται.
Ο Σταύρος Σαββίδης έχει δημιουργήσει από το 1995 ένα μεγάλο συναυλιακό σχήμα ποντιακής μουσικής, το οποίο φέρει το όνομα "ΤΗΣ ΡΩΜΑΝΙΑΣ ΜΕΛΩΔΟΙ" και συμμετέχει σε πολλές ποντιακές εκδηλώσεις.

Από το 1997 είναι ιδιοκτήτης του πολύ καλού ποντιακού κέντρου "ΑΚΡΙΤΑΣ ΠΑΛΛΑΣ" στην Πατρίδα Βέροιας, ένα κατάστημα χωρητικότητας 600 ατόμων, όπου παρουσιάζει ένα πολύ κεφάτο ποντιακό πρόγραμμα.

Επίσης, εκδίδει την εφημερίδα "ΑΚΡΙΤΕΙΑ" με σκοπό τη στήριξη των Πολιτιστικών και αθλητικών Συλλόγων της περιοχής του.

ο ηλεν οντες βασιλευ

εβγαιν τεμον ο ηλιον.

εκεινεν τινα αγαπω

το κοκκινον το μηλον

το μη, το μη, το μηλον

αχ,το κοκκινον το μηλον

η καλημ' επαρλαεψεν

εσκεπασεν τον ηλον.

το μη, το μη, το μηλον

αχ, το κοκκινον το μηλον.

η καλημ' αμον τουτουγιαν

απριλ' μανουσακοπον

οθεν κι αν παει χωριεται

ομοιαζ' αμον πλουμοπον.

το μη, το μη....

εβγαιν η καλημ' σο τσαΐρ'

τ' ορμανεα σκουντουλισνε

τρανταφυλλα κι αμαραντα

οθεν δεαβεν ανθιζνε.

το μη, το μη....

πουλοπομ' φορ' κι αλαξον

νυφε και περιστεραμ'

ερθανε για να περνε σεν

αντληδες παλικαρεα.

η Πουλια κι ο Αυγερινον

ερχουνταν κι ανταμουνταν

σην Παναγια Σουμελαν θα πανε στεφανουνταν,

σο Βερμιον σην Παναγιαθα πανε στεφανουνταν.

απ' εμπροστα εν ο γαμπρον

ολοερατ' συμπεδεα

κι απ' οπις ολεν το ψυχ

και τη χαρας πουλια

η Πουλια κι ο Αυγερινον....

η λυρα παιζ' κρουει το νταουλ

χαραντα σο χωριον

αντειδονουνε τα ρασια

σημαινε τα καμπανας.

η Πουλια κι ο Αυγερινον...

ερθεν κι ο Αυγερινον

ερθε να περ την Πουλιαν

κλαινε π' αποχωριουνταν

χαιρουνταν π' ανταμουνταν.

η Πουλια κι ο Αυγερινον....

Ισον αμον κυπαρισ'

και αμον εσεν κανεις

τ' οματοπας γαλανα

αμον θαλασσας νερα

Γειάσα γειάσα

τα χειλεας κερασεα

κοκκινον κρασοπον

τριανταφυλλόπον

Γειασα γειασα γειασα

τα χειλεας κερασεα

και γλυκεα μελεα

να φυλω κι θελεα

Γειασα γειασα

τα χειλεας κερασεα

Τ' οματοπ' ατς γαλανα

τα χειλοπ' ατς κοκκινα

για τ' αρνιμ'

εγω γουρπαν

και ασιν τεπεμ' απαν.

Γειασα γειασα......

Για τεσεν εγω γερφυρ'

ντο δαβενσ το κατοφυρ'

σιν ευώρα εχοσε

και χαρεντερίζω σε.

Γειασα γειασα......

την παντρειαν ξάι κ' ενουντσες

κριμαν κ' ετον σ' εσεν

χοροντεα ειπες θελω

και για την δουλειαν μ' εν.

τα αμπαρεατ' κ' ειν γοματα

το κελαρν ατ' εν μισον

η κοιλια κι γομούται

κι χορευ και τρομαχτον.

εσυ κ' εσνε μαθεμεντσα

ολεας με το παραπαν

κρεατα και γαβουρμαδας

ατωρα μαλλες και ταν.

τα αμπερεατ' .....

τεμιρτσης και χοροντεας

σο μεΐταν και σο αμων'

ους την Σάββαν σην δουλειαν

την Κερεκην τρομαχτον.

τα αμπαρεατ' ....

γαμπρε ελα σην δουλειαν

ντο τεμον και ντο τεσον

φαζομε σε και κοσαρα

κι από πισ' το φουστουρο.

τα αμπαρεατ'....

Παίζ' η λυρα τραγωδώ, τραγωδω, τραγωδω

για τ' αρνοπομ' π' αγαπω

Εφυεν και μερ' επιεν το πουλιμ' , το γιαβριμ'

και τεμον η ψυν ελύεν.

Εχω αγιατρευτον γεραν

και κι λεγ' ατο καναν,

αν κι κλωσκεται τ' αρνιμ'

θα τελειται η ζωημ',

αν κι κλωσκεται τ' αρνιμ'

θα τελειται η ζωημ'

εχω αγιατρευτον γεραν

και κι λεγ' ατο καναν.

Παιζ' η λυρα τραγωδω, τραγωδω, τραγωδω

και απ' απεσιμ' ασ πονω

τα παραποναμ' κι λεγω ούι αμαν ούι αμαν

και κρυφα μαναχος κλεγω.

Εχω αγιατρευτον γεραν.....

Παιζ' η λυρα τραγωδω, τραγωδω, τραγωδω

και τα δακρεαμ' κι κραττω

σα ποταμεα αν κυλυουν ούι αμαν ούι αμαν

που δαβενε θα φουρκυουν.

Εχω αγιατρευτον γεραν......

Άμον το περιστερόπον

έλα έμπα σον χορόν.

Ξάι μ' εντρέπεσε πουλοπομ'

χόρεψον σο γιάν τεμόν.

Οθεν ειμαι κι οθεν παω,

μ' ερωτατεμε ντ' εφταγω,

κ' ειδα το γιαβριμ' ζαντεινω

κι ολον πίνω, κι ολον πίνω,

κ' ειδα το γιαβριμ' ζαντεινω,

φερτε με φαρμακ ας πεινω.

Τα μαλλίας να σεινιγουν

και τα χειλιας να γελουν,

Το ματοπαμ' ας εξέρτσα

μαναχον εσεν τερουν.

Οθεν είμαι.......

Η εγκαλεαμ' η φωλεας

παντα για τεσεν ζεστον

Και σο κρυο και σα χιονεα

θα εβριξα ανοιχτον.

Οθεν ειμαι....