Πατρίδαμ’ αραεύω σε

Πέντε οσπίτεα έχτισα
Κι ας’ ολεα ξεσπιτούμαι
Πρόσφυγας είμαι ασο κουνίμ’
Θεέμ’ θα παλαλλούμε.

Έπωδος:

Πατρίδαμ’ αραεύω σε
Άμον καταραμένος
Σα ξένα είμαι Έλληνας
Και σην Ελλάδαν ξένος.

Οσπίτεα εφέκα ανάμεσα
Σ’ ορμίν και ποταμάκριν
Πεγάδεα μαρμαρόχτιστα
Νερόν άμον το δάκρυν.

Έπωδος

Ατώρα αδακές διψώ
Νερόν να πίνω κ’ έχω
Εντρέπουμαι να ψαλαφώ
Τα χειλόπαμ’ να βρέχω.

Έπωδος