Τραντάφυλλον φύτεψες,
ση καρδίας' ιμ' το κεπίν,
με τ' αχάντεατ' γόμωσες',
γεράδες απές σην ψύ μ'.
Σην καρδία μ' απάν πουλι μ',
κοιμούσνε καθάν βραδύν,
γνέφυζες με το πουρνόν,
μ' έναν φίλεμαν γλυκίν.
Έλεγες με εντάμαν,
θα γερούμε σην ζωήν,
εφυές και πότ(ι)σες με,
ζεχίρ' απές σο ποτήρ'.
Θάρρεσα θα έχωσε,
θα είσαι πάντα τεμόν,
ασου έφυγες κι βγαίν',
ο ήλον σον ουρανόν.
<--ακούστε το κομμάτι εδώ-->
